تأثیر سویه های مختلف قارچ های میکوریزا روی ویژگی های ریشه و غلظت فسفر، پتاسیم، روی و آهن یونجه (medicagi sativa l.)

قارچ های میکوریزایی یکی از مهم‏ترین میکروارگانیسم های محیط ریشه محسوب می شوند که از طریق ایجاد هم‏زیستی با ریشه گیاهان نقش کلیدی را در پایداری ریزوسفر در زیست بوم‏های زراعی بازی می کنند. اثرات این قارچ ها از طریق ایجاد تغییرات روی برخی از خصوصیات ریشه و جذب عناصر غذایی در گیاهان میزبان اعمال می شود. در این آزمایش چهار سویه مختلف از قارچ های میکوریزایی شامل  glomus mosseae  g. etanicatum, intraradices‏g.  و ترکیبی از سویه‏های مختلف g. mosseae, gigaspora hartigaو g. fasciculatum   با چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو مرحله در شرایط گلخانه و خاک غیراستریل به‏کار گرفته شدند. بعد از برداشت گیاهان، ریشه ها با آب معمولی شستشو داده شدند. ویژگی های ریشه مانند وزن خشک، طول، شاخص کلونی زایی، وزن خشک کل ریشه های میکوریزایی، نسبت طول ریشه به وزن خشک و غلظت فسفر، پتاسیم، روی و آهن اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سویه های مختلف کارایی متفاوتی در ایجاد کلونی زایی روی ریشه های یونجه داشتند، به‏طوری‏که سویه glomus mosseae  بیشترین میزان شاخص کلونی زایی را داشت. هم‏چنین وزن خشک کل ریشه های میکوریزایی تحت تأثیر سویه های مختلف قرار گرفت. سویه های مختلف روی وزن خشک ریشه تأثیر معنی داری نداشتند و با توجه به نتایج آزمون دانکن گیاهان تیمار شده با glomus mosseae  دارای بیشترین وزن خشک ریشه بودند. سویه‏های مختلف در جذب عناصر غذایی با یکدیگر اختلاف نشان دادند. در این تحقیق مشخص شد که  g. mosseae  قابلیت جذب و انتقال فسفر، روی و پتاسیم بیشتری نسبت به سویه‏های دیگر دارد.